Ans Klok is op de pOEziedag van zondag 6 oktober tot DichterBijDwingeloo benoemd.
Ans is geboren en getogen in Dwingeloo en is een creatieve duizendpoot
die zich op vele vlakken verdienstelijk maakt.
Vooral de Dwingeler taal en cultuur ligt haar nauw aan het hart.
Ze schrijft o.a. columns, verhalen en gedichten.
Daarvan liet ze op de poeziedag een aantal horen,
natuurlijk in onvervalst Dwingels.
Bij haar functie als DichterBijDwingel hoort dat ze zo nu en dan een gedicht stuurt,
bij bijzonder gelegenheden of gewoon wanneer ze inspiratie heeft.
Ze worden hier op deze bladzij gepubliceerd.
Rieke
Wanneer ik naor mien woorden kieke,
die saemenstroomt in mien gedicht,
krieg ik al datzölfde bericht:
mien lieve tied, wat bin ik rieke.
Want netgeliek wat ik ook schrief,
het zal mij altied lokken
in het Dreins mij uut te drokken.
Mien moedertaol, wat he’k oe lief.
Mien olden hebt ’t mij deurverteld.
Een aarfenis meer weerd dan geld,
die ik zomaor much beuren.
Gien vrömde woorden in mien lied.
Mien moedertaol en aanders niet
wil ik oe laoten heuren.
Ans Klok
************
Stöppellaand
Beroofd van lief en leden,
staot, hangend naor ’t verleden,
riegels stompe stöppels
as stumpers op de nes.
Grammietig boest de griepwiend
over ‘t zwarte, naekte laand
en smit vergeten stengels
as old voel an de kaant.
De grunigheid grep graoperig
zien kaans an um te gruien
en daankt het miezerige weer
deur baozig te gaon bluien.
Het stöppellaand wordt ummekeerd,
de ploeg verkrummelt ’t zaand,
de boer hij rekent of
en zeeit mit gulle haand
Ans Klok
************
Mien laand
Hier lig mien laand,
meui en versleten,
oogstbloot, deur regen anevreten,
te waachten op wat komen giet.
In ’t zwarte zaand
staot nog de sporen,
van ’t binnenhaelen van het koren
in de veurbije zomertied.
De wiend die boest,
maor krig gien vat.
De rillen, ze bint veuls te nat.
Zij laot heur niet verweeien.
Het draod verroest,
De kramme kroem,
Het straampelpaolgat wat te roem.
Gien weer um te verneeien.
Daor lig mien laand,
stille te proelen,
tot dat ’t de winterhoorn heurt joelen.
En ‘t daegen lang blif vriezen.
Dan kreg hij rust
Um an te staarken.
Maor dommiet mugt ze hum weer bewaarken.
Kan hij hum weer bewiezen.
Ans Klok
DichterBijDwingel
